معمای دولت های تکنوکرات و «نفت مفت!»
معمای دولت های تکنوکرات و «نفت مفت!»
این روزها قیمت نفت به پایین ترین حد خود در چند سال اخیر رسیده و هر بشکه نفت ایران تنها به قیمت 35 دلار فروخته می شود.
جالب اینکه روند سقوط قیمت نفت از سال 92 یعنی بعد از انتخاب حسن روحانی آغاز شد و پیش از این نیز در دولت های اصلاحات و سازندگی قیمت نفت در بازارهای جهانی به حد بسیار پایینی رسیده بود و ایران مجبور بود نفت خود را به ارزان ترین حالت ممکن بفروشد. در زمان خاتمی قیمت نفت ایران به هر بشکه کمتر از 20 دلار و در زمان هاشمی نیز در برهه ای از زمان قیمت نفت ایران به زیر 10 دلار رسید، در حالی که در دولت های نهم و دهم قیمت نفت هیچ گاه چنین افتی نداشت و در بسیاری از مواقع بالای 100 دلار فروخته می شد.
اما سوال اصلی اینجاست چرا در هر دوره ای که دولت های لیبرال، تکنوکرت و در یک کلمه «غربگرا» در ایران بر سر کار آمده و مدعی تلاش برای بهبود رابطه با آمریکا شدند، قیمت نفت دچار افت شدید شد و هزینه آن از جیب مردم پرداخت شد؟
پاسخ بسیار ساده است! اگر برای تعیین قیمت نفت چند عامل اصلی را در نظر بگیریم، یکی از مهم ترین آنها تصمیم های سیاسی و زد و بندهای پشت پرده کشورهای صاحب نفوذ در راستای تعیین قیمت نفت از جمله آمریکا و عربستان است و همواره بر خلاف باور ساده اندیشانه لیبرال های ایرانی مبنی بر رفع خصومت با غرب و طرح دوستی با آمریکا از طریق سیاست خارجی «تنش زدایانه»، آمریکا و متحدانش تمام تلاش خود را برای فشار اقتصادی بر ایران از طریق کاهش قیمت نفت و کم رنگ کردن ابزار چانه زنی اقتصادی ایران به کار گرفته اند. یعنی درست همان میزان که مسئولان ایرانی معتقد به رفع تنش برای آشتی با دشمن بوده اند، طرف مقابل از این موقعیت نهایت استفاده را کرده و با کاهش قیمت نفت، بزرگترین فشار اقتصادی به اصلی ترین منبع درآمد ایران را وارد کرده است.
لذا امروز حسن روحانی و محمد جواد ظریف بهتر از هر کس دیگر می دانند که اگر می خواهند قیمت نفت ایران در بازارهای جهانی افزایش پیدا کند، راهش موضع گیری محکم و قاطع علیه آمریکا و سیاست های شرورانه آن در منطقه است و هر موضع گیری محکمی در برابر رژیم صهیونیستی نیز می تواند تا حد قابل توجهی قیمت نفت را از وضعیت کنونی خارج کند اما آنها اساسا اعتقادی به این مساله ندارند و فروختن نفت مفت را حتی به قیمت 35 دلار با ارزش تر از این می دانند که کوچکترین موضعی علیه آمریکا اتخاذ کنند. چنانچه پیش از این روحانی در مرداد امسال گفته بود: «نباید فکر کنیم پس از حصول توافق می‌توانیم هر طور که بخواهیم حرف بزنیم و عمل کنیم.»
لذا وقتی اصل بر تنش زدایی به هر قیمت حتی با اصلی ترین دشمنان کشور باشد، تنها یکی از هزینه های آن فروش نفت بالای 100 دلار به قیمت 35 دلار است، هزینه های بسیار دیگری نیز دارد که این روزها خودش را در نابودی تاسیسات هسته ای کشور، ممنوع الورود شدن مردم بیش از 40 کشور دنیا به ایران، صدور قطعنامه حقوق بشری علیه کشور و ... نشان می دهد.
این روزها قیمت نفت به پایین ترین حد خود در چند سال اخیر رسیده و هر بشکه نفت ایران تنها به قیمت 35 دلار فروخته می شود.
جالب اینکه روند سقوط قیمت نفت از سال 92 یعنی بعد از انتخاب حسن روحانی آغاز شد و پیش از این نیز در دولت های اصلاحات و سازندگی قیمت نفت در بازارهای جهانی به حد بسیار پایینی رسیده بود و ایران مجبور بود نفت خود را به ارزان ترین حالت ممکن بفروشد. در زمان خاتمی قیمت نفت ایران به هر بشکه کمتر از 20 دلار و در زمان هاشمی نیز در برهه ای از زمان قیمت نفت ایران به زیر 10 دلار رسید، در حالی که در دولت های نهم و دهم قیمت نفت هیچ گاه چنین افتی نداشت و در بسیاری از مواقع بالای 100 دلار فروخته می شد.
اما سوال اصلی اینجاست چرا در هر دوره ای که دولت های لیبرال، تکنوکرت و در یک کلمه «غربگرا» در ایران بر سر کار آمده و مدعی تلاش برای بهبود رابطه با آمریکا شدند، قیمت نفت دچار افت شدید شد و هزینه آن از جیب مردم پرداخت شد؟
پاسخ بسیار ساده است! اگر برای تعیین قیمت نفت چند عامل اصلی را در نظر بگیریم، یکی از مهم ترین آنها تصمیم های سیاسی و زد و بندهای پشت پرده کشورهای صاحب نفوذ در راستای تعیین قیمت نفت از جمله آمریکا و عربستان است و همواره بر خلاف باور ساده اندیشانه لیبرال های ایرانی مبنی بر رفع خصومت با غرب و طرح دوستی با آمریکا از طریق سیاست خارجی «تنش زدایانه»، آمریکا و متحدانش تمام تلاش خود را برای فشار اقتصادی بر ایران از طریق کاهش قیمت نفت و کم رنگ کردن ابزار چانه زنی اقتصادی ایران به کار گرفته اند. یعنی درست همان میزان که مسئولان ایرانی معتقد به رفع تنش برای آشتی با دشمن بوده اند، طرف مقابل از این موقعیت نهایت استفاده را کرده و با کاهش قیمت نفت، بزرگترین فشار اقتصادی به اصلی ترین منبع درآمد ایران را وارد کرده است.
لذا امروز حسن روحانی و محمد جواد ظریف بهتر از هر کس دیگر می دانند که اگر می خواهند قیمت نفت ایران در بازارهای جهانی افزایش پیدا کند، راهش موضع گیری محکم و قاطع علیه آمریکا و سیاست های شرورانه آن در منطقه است و هر موضع گیری محکمی در برابر رژیم صهیونیستی نیز می تواند تا حد قابل توجهی قیمت نفت را از وضعیت کنونی خارج کند اما آنها اساسا اعتقادی به این مساله ندارند و فروختن نفت مفت را حتی به قیمت 35 دلار با ارزش تر از این می دانند که کوچکترین موضعی علیه آمریکا اتخاذ کنند. چنانچه پیش از این روحانی در مرداد امسال گفته بود: «نباید فکر کنیم پس از حصول توافق می‌توانیم هر طور که بخواهیم حرف بزنیم و عمل کنیم.»
لذا وقتی اصل بر تنش زدایی به هر قیمت حتی با اصلی ترین دشمنان کشور باشد، تنها یکی از هزینه های آن فروش نفت بالای 100 دلار به قیمت 35 دلار است، هزینه های بسیار دیگری نیز دارد که این روزها خودش را در نابودی تاسیسات هسته ای کشور، ممنوع الورود شدن مردم بیش از 40 کشور دنیا به ایران، صدور قطعنامه حقوق بشری علیه کشور و ... نشان می دهد.
۸.۴k
۲۳ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.