زخم خوردیم و کسی جرات فریاد نداشت

زخم خوردیم و کسی جرات فریاد نداشت
هیچ کس در دل خود خاطره ای شاد نداشت

همه درگیر غنی سازی غیرت بودیم
شهر از کاوه و آرش جنمی یاد نداشت

عشق سرکوب شد و پشت اساطیر شکست
کوه دیگر صنمی با دل فرهاد نداشت

سال ها در پی آنکس که دلم را ببرد
شهر را گشتم و افسوس پریزاد نداشت

حافظ از بوسه و معشوق نوشت و حق داشت
قرن او هر دو قدم یک ونِ ارشاد نداشت

مرگ انگونه به دور سر ما می چرخید
که خدا مسخ شد و قدرت امداد نداشت

خواستم فاش کنم هرچه که در دل دارم
سر بیچاره دل دیدن جلاد نداشت