آهای آیندگان شما که از دل گردابی بیرون میجهید که ما را

آهای آیندگان، شما که از دل گردابی بیرون می‌جهید که ما را بلعیده است.
وقتی از ضعف‌های ما حرف میزنید از زمانه‌ ی سخت ما هم چیزی بگویید.
به یاد آورید که ما بیش از کفش‌هامان کشور عوض کردیم...
و نومیدانه میدان‌های جنگ طبقاتی را پشت سر گذاشتیم
آنجا که ستم بود و اعتراضی نبود.
این را خوب میدانیم: حتی نفرت از حقارت نیز آدم را سنگدل می‌کند.
حتی خشم بر نابرابری هم
صدا را خشن می‌کند.
آخ، ما که خواستیم زمین را برای مهربانی مهیا کنیم خود نتوانستیم مهربان باشیم. اما شما وقتی به روزی رسیدید که انسان یاور انسان بود درباره ما
با رأفت داوری کنید!