در همین نزدیکی،زنی سطر به سطر،شعرهای غزلِ تنهایی یک شاعر را بی اختیار در آغوش میکشد و چون نُوزادش نَوازش میکند از این رو هنوز شعرهایم در کودکی جامانده است.
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.