با چتر آبی ات به خیابان که آمدی

با چتر آبی ات به خیابان که آمدی
حتماً بگو به ابر، به باران که آمدی

نم نم بیا به سمت قراری که در من است
از امتداد خیس درختان که آمدی

امروز روز خوب من و روز خوب توست
با خنده روئیت بنمایان که آمدی

فواره های یخ زده یک باره وا شدند
تا خورد بر مشام زمستان که آمدی

شب مانده بود و هیبتی از ناگهان ،تو
مانند ماه تا لب ایوان که آمدی

زیبایی رها شده در شعرهای من!
شعرم رسیده بود به پایان که آمدی

پیش از شما خلاصه بگویم ادامه ام
نه احتمال داشت نه امکان که آمدی

گنجشک ها ورود تو را جار می زنند
آه ای بهار گمشده... ای آن که آمدی