تاب جور و جفا که میآرد

.
تابِ جور و جفا که می‌آرَد؟
جز دلِ مبتلا، که می‌آرَد؟

گر ندارد سری به زلف تو، دل
بر سرم این بلا که می‌آرَد؟

دیده مشتاق خاک پای کسی‌ست
به من این توتیا که می‌آرَد؟

خبرِ دل که گشته دشمن‌کام
دوستان! از شما که می‌آرَد؟

برگ عیشی از آن نهال بهشت
بهر این بینوا که می‌آرَد؟

پیش او، نام ما کسی نبرد
نامه‌ی او به ما که می‌آرَد؟

«واقف» از رنج هجر می‌میرد
هان! نوید شفا که می‌آرَد...؟
‏
#واقف_لاهوری