صدیقی البدی وداعا یا عضدی

...
صَدیقیَ الأبَدی ... وَداعاً یا عَضُدِی
خداحافظ ای دوست همیشگی من و ای یار و یاور من

یا رُکنی فی الشِّدَدِ ... عباسُ یا سَندِی
خداحافظ ای تکیه گاه من در سختی ها و ای پشتیبان من

مِن بَعْدِکَ اشْتَعَلَتْ ... رُوحی و ما سَکَنَت
بعد از تو روحم پر از غم و غصه شد و آرام نگرفت

و زینبٌ ضُرِبَتْ ... و بَعدَها سُبِیَتْ
بعد از تو زینب کتک خورد و به اسارت رفت

یا أخیْ الحَبیب ْ... أنتَ أنتَ لی طَبیب
ای برادر عزیزم تو طبیب دردهای منی

أشرقتْ دِماک ... ثّمَّ سِرْتَ للمَغِیب
خون تو چون خورشید درخشید و سپس غروب کردی

إنّنَی هُنا ... یا أخی هُنا غَریب
ای برادرم! من اینجا غریبم

یا أخی الحَبیب
ای برادر عزیزم
.
.
به تاریخ؛ تاسوعای 1437