یه پایان همیشه دردناکه. مهم نیست پایانِ یه لیوان قهوه باش

یه پایان همیشه دردناکه. مهم نیست پایانِ یه لیوان قهوه باشه؛ خوندن آخرین صفحه‌ی یه رمان باشه، پایان یه سریال یا سفر باشه. یه پایان همیشه دردناکه. مخصوصا اگر وقتی آخرش می‌رسه؛ چیزی که ازش خداحافظی می‌کنی یه لیوان قهوه و رمان مورد علاقه‌ت نباشه. دردناک‌ترین پایان؛ پایان پرواز پروانه‌های توی قلبته. پایان لبخند‌هایی‌ که بخاطر اون زدی، پایان بوسه‌های آرومش روی گونه‌ت. وقتی پایانِ "اون" می‌رسه؛ ناراحتی‌ای که به قلبت حمله می‌کنه چیزی فراتر از وقتیه که کتاب مورد علاقه‌ت رو تموم کردی یا دیگه خبری از سریال مورد علاقه‌ت نیست. این ناراحتی همراهِ یه باوره، باورِ اینکه تو دیگه هیچوقت کسی رو مثل اون دوست نخواهی داشت.