انسان در بیست سالگی در مرکز جهان می رقصد

انسان در بیست سالگی در مرکز جهان می رقصد،
در سی سالگی میان دایره پرسه می زند،
در پنجاه سالگی روی حاشیه راه می رود، و از نگریستن به درون و بیرون پرهیز می کند...

پس از آن، دیگر اهمیتی ندارد؛
امتیاز کودکان و سالمندان،
نامرئی بودن آنهاست.

📕زن_آینده
✍🏼 #کریستین_بوبن
📚
دیدگاه ها (۳)

کیمیاگری تبدیل مس به طلا نیست، بلکه تبدیل جهل به آگاهی، تبدی...

وقتی آدم کسی را دوست دارد، همیشه چیزی برای گفتن یا نوشتن به ...

حسادت احساس وحشتناکی است ؛به هیچ یک از رنج ها شبیه نیست ، زی...

آنچه بیشتر مردم یا دست کم افراد ناموفق از آن بی خبرند این اس...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط