باران که می بارد

باران که می بارد
دلم می خواهد
پروانه شوم
و از پیله ی خود بیرون بیایم

تارهای تنیده ام را
بشکافم و
پرواز را بسوی آغوش تو
آغاز کنم
شاید
مسیر خوشبختی
میان بازوان تو باشد ..

#فریبا_دادگر
دیدگاه ها (۱)

دلتنگیخوشه ی انگور سیاه است لگدکوبش کن لگدکوبش کن بگذار ساعت...

دیگران هم بوده اندای دوست در دیوان منزان میان تنها تو اما شع...

می شناسمتچشم های تو میزبان آفتابِ صبح ِسبزِ باغ هاستمی شناسم...

قاصدک !شعر مرا از بر کنبرو آن گوشه ی باغسمت آن نرگس مستو بخو...

شاخه نباتم💙🫂🖇من چه میدانستم بودنت این همه حال خوش دارد. نمید...

بررسی شعر زیبای «ونگوک» از (تس) (بخش دوم) ................ ن...

شب، بوی گیسوانت را دارد.بادی که از سمت پنجره می‌وزد، ردّ لبخ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط