در ژرفنایِ درونم

در ژرفنایِ درونم
نی لبکی محزون هست
هر سال
پاییز که می‌آید
آنرا بر لبش می‌نهد
باد در هم می پیچد و
چشم تنهایی خیس می‌شود و
انتظارم فرو می‌ریزد و
حیاطِ شعرم آکنده می‌شود
از برگ درخت...!


شيركو_بيكس