▫️

▫️
اگر فکر می‌کنی اینکه یک گیاه‌خوار شوی، غذای ارگانیک بخری، یوگا و مدیتیشن تمرین کنی، معنوی تر است؛
اما بعد می‌بینی داری آن‌هایی که این کارها را انجام نمی‌دهند قضاوت می‌کنی،
به یکی از دام‌های ایگو افتاده‌ای.

اگر فکر می‌کنی برای رفتن به سر کار استفاده از دوچرخه یا حمل و نقل عمومی معنوی‌تر است،
اما بعد آنهایی که در ماشین خودشان هستند را قضاوت می‌کنی؛
به یکی از دام‌های ایگو افتاده‌ای.

اگر فکر می‌کنی تلویزیون نگاه نکردن به این دلیل که مغز تو را متوقف می‌کند کاری معنوی‌تر است،
اما بعد آنهایی که هنوز تلویزیون نگاه می‌کنند را قضاوت می‌کنی؛
به یکی از دام‌های ایگو افتاده‌ای.

اگر فکر می‌کنی نخواندن روزنامه و مجلات سطح پایین معنوی‌تر است،
اما بعد آنهایی که این چیزها را می‌خوانند قضاوت می‌کنی؛
به یکی از دام‌های ایگو افتاده‌ای.

اگر فکر می‌کنی گوش کردن به موسیقی کلاسیک یا صداهای طبیعت معنوی‌تر است،
اما بعد آن‌هایی که به موسیقی‌های معمولی گوش می‌دهند را قضاوت می‌کنی؛
به یکی از دام‌های ایگو افتاده‌ای.

تو باید همیشه مراقبه حس "برتر و بالاتر بودن" باشی.
این مهم‌ترین سرنخی است که ما متوجه می‌شویم وارد یکی از تله‌های ایگو شده‌ایم.
ایگو به نحو زیرکانه‌ای در افکار عالی پنهان شده است.
از کاری مانند گیاه‌خوار شدن یا دوچرخه سوار شدن
و بعد این چیزها تبدیل به حس برتر بودن نسبت به کسانی می‌شود که همین مسیرهای معنوی را دنبال نمی‌کنند.