حال آدمـــ که دست خـــودش نـیست !

حال آدمـــ که دست خـــودش نـیست !
عکســـــــے مے بیند
تــــرانه اے مے شنود
خـــــــطے مے خواند
اصــــلا هیچــــــے هم نـــــشده
یکــــهو دلـــــــش مـے گیــــرد...
حالا بیـا وُ درسـتش کن!
آدمــــ دلگیــــــــــر
منطــــق ســــــرش نمـےشــــود،
براے آنـها که رفته اند...
آنـها که نیستند...
دلتنـــگ میشود...
حتے براے آنها که هنـــوز نیـــامده اند !
دلـــ کہـ تنــــــگ بشود،
دیگر هیچ چیز سـَرِ جاے درستش نیست...
این وقـــــت ها...
انگار کنار خیابانـــے پر تردد ایستــاده اے
تا مجال عبــور پیدا کنے...
هم صبـــورے مے خواهد، هم آرامـــش...
کہـ هیچکــــــدام نیسـت !
آدم تصـــــادف مـے کنــد،
با یڪ اتــوبوس خاطــــرہ های مســـت...

اینهــ ـا را او نوشتـ ـه بـود،
و واقعیتـــــ داشتــــــ...

دلمـ گرفتـــــ.
نه از واقعیتـــــ،
دلگیر شدمـ از اینکــ ـه،
آن خاطرات مست، از منـ نبود..!

و منـ همیشه به آن فکر میکردمـ...