♨️اين همه غفلت چرا⁉️
#نهج_البلاغه
💥أَيُّهَا النَّاسُ غَيْرُ الْمَغْفُولِ عَنْهُمْ وَ التَّارِكُونَ الْمَأْخُوذُ مِنْهُمْ، مَا لِي أَرَاکُمْ عَنِ اللهِ ذَاهِبِينَ، وَ إِلَى غَيْرِهِ رَاغِبِينَ! کَأَنَّکُمْ نَعَمٌ أَرَاحَ بِهَا سَائِمٌ إِلَى مَرْعىً وَبِيٍّ وَ مَشْرَب دَوِيٍّ
🌎«اى مردمى که «غافليد، امّا» از شما غفلت نمىشود و «تمام کردارتان را مأموران الهى ثبت مى کنند»
و اى کسانى که «فرمان خدا را» ترک مىکنيد، اما شما را ترک نمىکنند.
❓چه شدهاست که مىبينم از خدا روى برتافتهايد؟ و بغير او روى آوردهايد؟
گويا شما گله شتران يا گوسفندانى هستيد که چوپان، آنها را به چراگاه «وباخيز» و چشمهاى بيمارىزا مىبرد
🖊گرچه همه مسلمين دم از خدا مىزنند!! ولى گاه عمل گروهى نشان مىدهد که به خدا پشت کرده و به دنيا و هواى نفس چسبيدهاند؛ در اين حال امام «عليهالسلام» آنها را به حيواناتى تشبيه کردهاست که چوپان ناآگاه يا مغرض، آنها را در جايى به چرا مىبرد که از مرتع و آب نوشيدنى آن بيمارى و مرگ بر مىخيزد; اين چوپان، همان #شيطان است و اين حيوانات، همان انسانهايىاند که نداى عقل را رها کرده، به فرمان هواى نفس دل بستهاند و اين چراگاه بيمارىزا همان وادى لذّات و مشتهيات نفسانى است که گناهان و معاصى از آن بر مىخيزد و سرانجام روحانيت و معنويت را در انسان، مىکُشد.
📙خطبه 175
💥أَيُّهَا النَّاسُ غَيْرُ الْمَغْفُولِ عَنْهُمْ وَ التَّارِكُونَ الْمَأْخُوذُ مِنْهُمْ، مَا لِي أَرَاکُمْ عَنِ اللهِ ذَاهِبِينَ، وَ إِلَى غَيْرِهِ رَاغِبِينَ! کَأَنَّکُمْ نَعَمٌ أَرَاحَ بِهَا سَائِمٌ إِلَى مَرْعىً وَبِيٍّ وَ مَشْرَب دَوِيٍّ
🌎«اى مردمى که «غافليد، امّا» از شما غفلت نمىشود و «تمام کردارتان را مأموران الهى ثبت مى کنند»
و اى کسانى که «فرمان خدا را» ترک مىکنيد، اما شما را ترک نمىکنند.
❓چه شدهاست که مىبينم از خدا روى برتافتهايد؟ و بغير او روى آوردهايد؟
گويا شما گله شتران يا گوسفندانى هستيد که چوپان، آنها را به چراگاه «وباخيز» و چشمهاى بيمارىزا مىبرد
🖊گرچه همه مسلمين دم از خدا مىزنند!! ولى گاه عمل گروهى نشان مىدهد که به خدا پشت کرده و به دنيا و هواى نفس چسبيدهاند؛ در اين حال امام «عليهالسلام» آنها را به حيواناتى تشبيه کردهاست که چوپان ناآگاه يا مغرض، آنها را در جايى به چرا مىبرد که از مرتع و آب نوشيدنى آن بيمارى و مرگ بر مىخيزد; اين چوپان، همان #شيطان است و اين حيوانات، همان انسانهايىاند که نداى عقل را رها کرده، به فرمان هواى نفس دل بستهاند و اين چراگاه بيمارىزا همان وادى لذّات و مشتهيات نفسانى است که گناهان و معاصى از آن بر مىخيزد و سرانجام روحانيت و معنويت را در انسان، مىکُشد.
📙خطبه 175
- ۷۹۷
- ۲۲ اسفند ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط