🌾كاش زندگى يك آپشنى داشت كه حداقل سالى يكبار به دادِ آدم
🌾كاش زندگى يك آپشنى داشت كه حداقل سالى يكبار به دادِ آدمها مىرسيد.خستگىهايشان را از تنشان مىتكاند ، ذهنشان را از هر خاطرهى آزار دهندهاى پاك میكرد ، بغضهايشان را كفِ خيابانِ بىخيالى مىريخت و از همه مهمتر قلبشان...قلبشان را از آدمهاى بىاحساس و بىمعرفتى كه آمدند و كلى گره كور در آن زدند و رفتند ، خالى مىكرد.آنوقت بىخوابىها و بىقرارىهاى شبانهمان باروبنديلشان را جمع مىكردند و به دورترين نقطه از آدمها سفر مىكردند !
۳.۰k
۰۶ مرداد ۱۴۰۰