ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ ﮐﻪ
ﺗﻤﺎﻣﯿﺖِ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺫﻫﻨﻤﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﯿﻢ.
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺫﻫﻨﻤﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ،
ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﻨﯿﻢ.
ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﺮﺍﻫﺎﯼ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﻢ ...
ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺫﻫﻦ ﺭﺍ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﯾﻦ
ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ :
ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ !
دیدگاه ها (۳)

🌺 غزل مناجات با امام حسین (ع) 🌺 آقا چه میشود به غلامت کرم ...

حال من و نپرس رفیق یه دنیا آشوبه دلم دوباره مثل سال پیشنشد ک...

آدمها فکر می کنند اگر یک بار دیگر متولد شوند، جور دیگری زندگ...

ما از وحشت فراموش کردن دیگران است که عکس آنها را به دیوار می...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط