وقتی پشت سر پدرت از پله ها میای پایین و میبینی

وقتی پشت سر پــدرت از پلـه ها میای پایین و میبینـی

چقــدر آهسته مــیره ، میفهمـی پــیر شده 

وقتی داره خـودش رو اصلاح میکنه و دستـش مـیلرزه میفهمـی پیر شده 

وقتی بعد غـذا یه مشت دارو میخـوره میفهمـی چقـدر درد داره

وقتـی یه گوشه ساکـت و تلـخ نشسته و غـرور مــردونه ش اجـازه نمـیده دم بـزنه

میفهمـی چقـدر غصـه داره امـا هیچـی نمـیگه 

وقتـی میفهمـی نصف موهـای سفـیدش و پینـه دسـتاش به خاطـر ایـنه که 

تـو به بـهار برسـی دلـت میخـواد جونت رو تقـدیم قـلب بزرگ و

عظـمت نـام پـــــدر کنـی

زندگـی بـار گرانـی سـت که پشـت پریشانـی تـوست پــدر 

کــار آسانـــی نیــست

نــــان در آوردن و

غــم خـــوردن و 

عاشــق بـــودن ...

*روحت شاد بابایی،دلتنگتم*