گویا

گویا
انتظار به پایانش نزدیک است
بعد یک هجران طولانی
دگر دیدارمان نزدیک است
باختند
جاده ها راه ها فاصله ها...
مرا خواندی و
پر کشیدند غم ها
دگر
منم و
جاده و
و یک چمدان رویا
به سوی تو
می ایم
با چمدانی پر ز عشق
با کوله ای پر ز عاشقانه ها
عشق
چنان مرا قدرتی داد
که
زمین و زمان
ندارند توان مقابله با من...
قرارمان ساعت عشق
در نقطه ای که تو بگویی
حاظر شوم و
تو را
به اغوش کشم...💱