هیئت ها و ایجاد معرفت
#هیئت_ها_و_ایجاد_معرفت
عزاداری برای امامان معصوم یکی از سنن فراگیر و جا افتاده میان شیعیان است که البته در روایات نیز ستوده و برای شخص عزادار ثواب زیادی نقل شده است؛ این موضوع مانند هر موضوع دیگری می‌تواند دچار افراط و تفریط - دو بلای فراگیر - شده، از کارکرد اصلی خود خارج شود. ما در این نوشته کوتاه بر آنیم یکی از آفت‌های عزاداری را اندکی بکاویم؛ دهه سازی‌های پیاپی بلایی است که در سالیان اخیر بر سر عزاداری معصومان علیهم‌السلام نازل شده است. شماری از متدینان می‌کوشند با افزایش کمّی عزاداری و هیئت، محبت خویش را به اهل بیت نشان دهند و بلکه در ترویج معارف آنان بکوشند! گویی هر چه دهه بیشتر، معارف فراگیرتر! ممکن است خواننده بگوید چه ایرادی دارد محبان خاندان کَرم، بیشتر عزاداری کنند و بگریند و بر سر و سینه خود بکوبند؟ آیا این را هم تحمل نمی‌کنید؟
پاسخ روشن است؛ ما در هر مسئله دینی باید تابع نظر معصومان باشیم و طبق سیره آنان عمل نماییم؛ آیا اهل بیت، دهه سازی‌های مکرر را توصیه و شیعیان را به افزایش کمّی عزاداری تشویق کرده‌اند؟ روشن است که بررسی قول و فعل و تقریر معصومان، ما را به نتیجه‌ای کاملاً متضاد با تفکر غالب فعلی می‌رساند؛ اما آیا اساساً در این گونه موضوعات کسی به خود برای یافتن سیره و سخن آن بزرگان، زحمت تحقیق می‌دهد یا همه بالاتفاق معتقدند مسئله روشن و واضح است و باید با تمام توان، عزاداری‌ها را گسترش دهیم؟ جالب اینجاست که برخی پا را فراتر از این می‌گذارند و می‌گویند: هر کس با هر تفکر و استدلال و انگیزه‌ای با این امر مخالفت کند، در مقابل اهل بیت ایستاده، به نابودی اسلام کمر بسته است! آفت بعدی این نگرش، بی‌اعتبار سازی عزاداری و کم اهمیت ساختن اصل هیئت‌ها است. ممکن است مخاطب با دیدن این جمله کمی تعجب کند و بگوید چگونه ممکن است جریانی که اساس همت خود را بر ترویج هیئت و عزا و دهه سازی گذاشته است، این مهم را تضعیف کند؟ این، تناقض است! اما باکمی تأمل، تناقض ابتدایی از بین می‌رود. وقتی با تمام توان برای دهه سازی و هیئت آفرینی، به میدان آمدیم و تبلیغ کردیم، گویا ظرفیت عزاداری جامعه را از بین برده‌ایم و به‌اصطلاح مردم را از اصل هیئت، بیزار کرده‌ایم؛ از این روی، آن روزی که مردم باید به میدان بیایند و با تمام توان، بساط عزای عاشورایی و سوگ اربعینی و ... را برپا کنند، انگیزه و شور و شوقی ندارند. جالب اینجاست که در اسفند 92 اظهار نظری به همین مضمون از حضرت آیت الله شبیری زنجانی منتشر شد؛ ایشان فرموده بودند: (افراط در عزاداری‌ها به تفریط می‌انجامد. جامعه نمی‌تواند نسبت به این همه عزاداری پیاپی مراقبت داشته باشد و سرانجام به انکار مجموع عزاداری روی می‌آورد.) (1) لذا با این کار نه تنها خدمتی به دستگاه فکری اهل بیت صورت نمی‌گیرد، بلکه گامی بلند در جهت دین زدایی جامعه برداشته می‌شود! به امید آن که روزی فرهنگ عزاداری کاملاً مطابق سیره معصومان تدوین و ترویج شود.
پی‌نوشت:
1) سایت مهر
#ماندگارهمچوحسین
عزاداری برای امامان معصوم یکی از سنن فراگیر و جا افتاده میان شیعیان است که البته در روایات نیز ستوده و برای شخص عزادار ثواب زیادی نقل شده است؛ این موضوع مانند هر موضوع دیگری می‌تواند دچار افراط و تفریط - دو بلای فراگیر - شده، از کارکرد اصلی خود خارج شود. ما در این نوشته کوتاه بر آنیم یکی از آفت‌های عزاداری را اندکی بکاویم؛ دهه سازی‌های پیاپی بلایی است که در سالیان اخیر بر سر عزاداری معصومان علیهم‌السلام نازل شده است. شماری از متدینان می‌کوشند با افزایش کمّی عزاداری و هیئت، محبت خویش را به اهل بیت نشان دهند و بلکه در ترویج معارف آنان بکوشند! گویی هر چه دهه بیشتر، معارف فراگیرتر! ممکن است خواننده بگوید چه ایرادی دارد محبان خاندان کَرم، بیشتر عزاداری کنند و بگریند و بر سر و سینه خود بکوبند؟ آیا این را هم تحمل نمی‌کنید؟
پاسخ روشن است؛ ما در هر مسئله دینی باید تابع نظر معصومان باشیم و طبق سیره آنان عمل نماییم؛ آیا اهل بیت، دهه سازی‌های مکرر را توصیه و شیعیان را به افزایش کمّی عزاداری تشویق کرده‌اند؟ روشن است که بررسی قول و فعل و تقریر معصومان، ما را به نتیجه‌ای کاملاً متضاد با تفکر غالب فعلی می‌رساند؛ اما آیا اساساً در این گونه موضوعات کسی به خود برای یافتن سیره و سخن آن بزرگان، زحمت تحقیق می‌دهد یا همه بالاتفاق معتقدند مسئله روشن و واضح است و باید با تمام توان، عزاداری‌ها را گسترش دهیم؟ جالب اینجاست که برخی پا را فراتر از این می‌گذارند و می‌گویند: هر کس با هر تفکر و استدلال و انگیزه‌ای با این امر مخالفت کند، در مقابل اهل بیت ایستاده، به نابودی اسلام کمر بسته است! آفت بعدی این نگرش، بی‌اعتبار سازی عزاداری و کم اهمیت ساختن اصل هیئت‌ها است. ممکن است مخاطب با دیدن این جمله کمی تعجب کند و بگوید چگونه ممکن است جریانی که اساس همت خود را بر ترویج هیئت و عزا و دهه سازی گذاشته است، این مهم را تضعیف کند؟ این، تناقض است! اما باکمی تأمل، تناقض ابتدایی از بین می‌رود. وقتی با تمام توان برای دهه سازی و هیئت آفرینی، به میدان آمدیم و تبلیغ کردیم، گویا ظرفیت عزاداری جامعه را از بین برده‌ایم و به‌اصطلاح مردم را از اصل هیئت، بیزار کرده‌ایم؛ از این روی، آن روزی که مردم باید به میدان بیایند و با تمام توان، بساط عزای عاشورایی و سوگ اربعینی و ... را برپا کنند، انگیزه و شور و شوقی ندارند. جالب اینجاست که در اسفند 92 اظهار نظری به همین مضمون از حضرت آیت الله شبیری زنجانی منتشر شد؛ ایشان فرموده بودند: (افراط در عزاداری‌ها به تفریط می‌انجامد. جامعه نمی‌تواند نسبت به این همه عزاداری پیاپی مراقبت داشته باشد و سرانجام به انکار مجموع عزاداری روی می‌آورد.) (1) لذا با این کار نه تنها خدمتی به دستگاه فکری اهل بیت صورت نمی‌گیرد، بلکه گامی بلند در جهت دین زدایی جامعه برداشته می‌شود! به امید آن که روزی فرهنگ عزاداری کاملاً مطابق سیره معصومان تدوین و ترویج شود.
پی‌نوشت:
1) سایت مهر
#ماندگارهمچوحسین
۶۳۴
۰۵ مهر ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.