شعر طنزی برای کسایی که با چت کردن عاشق هم میشن

شعر طنزی برای کسایی که با چت کردن عاشق هم میشن___________

___________________________________

شدم با چت اسیر و مبتلایش
شبا پیغام می دادم برایش_

به من می گفت هیجده ساله هستم_
تو اسمت را بگو من هاله هستم_

بگفتم اسم من هم هست فرهاد
زدست عاشقی صد داد و بیداد_

بگفت هاله زموهای کمندش_
کمان ابرو و قد بلندش-

بگفت چشمان من خیلی فریباست_
زصورت هم نگو البته زیباست_

ندیده عاشق زارش شدم من_
اسیرش گشته بیمارش شدم من_

زبس هرشب به او چت می نمودم_
به او من کم کم عادت می نمودم_

دراو دیدم تمام آرزوهام_
که باشد همسر وامید فردام_

برای دیدنش بی تاب بودم_
زفکرش بی خور و بی خواب بودم_

به خود گفتم که وقت آن رسیده_
که بینم چهره ی آن نور دیده_

به او گفتم که قصدم دیدن توست_
زمان دیدن وبوییدن توست_

زرویارویی ام او طفره می رفت_
هراسان بود اواز دیدنم سخت_

-

خلاصه راضی اش کردم به اجبار-
گرفتم روز بعدش وقت دیدار_

رسید از راه وقت و روز موعود_
زدم ازخانه بیرون اندکی زود_

چودیدم چهره اش قلبم فروریخت_
توگویی اژدهایی برمن آویخت_

به جای هاله ی ناز و فریبا_
بدیدم زشت رویی بود آنجا__

ندیدم من اثر از قد رعنا_
کمان ابرو و چشم فریبا-

مسن تر بود او از مادر من_
بشد صد خاک عالم بر سر من_

زترس و وحشتم از هوش رفتم_
از آن ماتم کده مدهوش رفتم_

به خود چون آمدم دیدم که اونیست-
دگر آن هاله ی بی چشم ورو نیست-

به خود لعنت فرستادم که دیگر_
نیابم با چت از بهر خود همسر_

-
بگفتم سرگذشتم را به راوی-
به شعر آورد او هم آنچه بشنید-

که تا گیرند از آن درس عبرت-
سرانجامی ندارد قصه ی چت---