دلنوشته های یک استاد

دلنوشته های یک استاد





ﺧﻮﺍﺏِ چشمت در رگِ ﺷﺒﻬﺎﯼِ ﻣﻦ، ﺟﺎﺭﯼﺗﺮﯾﻦ
ﺧﻮﺍﺏ چشمت، اوج ِﺑﯿﺪﺍﺭﯼﺳﺖ، ﺑﯿﺪﺍﺭﯼﺗﺮین


ﺑﺎﺩﻩ ﻣﯽﺟﻮﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﺨﺎﻧﻪﯼ ﻟﺐﻫﺎﯼ ﺗﻮ
ﺑﺎﺩﻩﺍﯼ، ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺶِ ﺁﻏﻮﺵ، ﮔﻠﻨﺎﺭﯼﺗﺮﯾﻦ


ﻭﺍﯼ ... ﺍﻣﺸﺐ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ، ﺗﻦ ﻧﻤﯽﺷﻮﯾَﺪ ﺩﺭ ﺁﺏ
ﺁﺏ، ﭼﻮﻥ ﺁﯾﯿﻨﻪﯼ ﺗﻘﺪﯾﺮ، ﺯﻧﮕﺎﺭﯼﺗﺮﯾﻦ


ﻧﺮﻡ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ، ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﺎﺳﺖ؟!
ﺭﻧﮓِ ﺣﺎﺷﺎﯾﺖ، ﺍﺯ "ﺁﺭﯼ" ﮔﻔﺘﻨﺖ، "ﺁﺭﯼﺗﺮﯾﻦ"


ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﻭﺭﺍﻥِ ﺳﺮﺩِ ﺑﯽﮐﺴﯽ، ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ
ﺩﻭﺭِ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﯽﺍﻡ، ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺥ، ﭘﺮﮔﺎﺭﯼﺗﺮﯾﻦ


ﻓﺼﻞ ﻓﺼﻞِ ﻫﺴﺘﯽاﻡ ﺍﺯ ﻧﯿﺴﺘﯽ، ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ
ﺑﯽﻧﺼﯿﺒﯽﻫﺎﯼ ﻣﻦ، ﺗﮑﺮﺍﺭ، ﺗﮑﺮﺍﺭﯼﺗﺮﯾﻦ


ﮔﺸﺘﻪ ﻫﺮ ﺯﺧﻤﯽ، ﺯ ﺷﻤﺸﯿﺮِ ﺯﺑﺎﻥ ِناکسان
ﺑﺮ ﺩﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﺯﻫﺮِ ﺩﻧﺪﺍﻥِ ﺍﺟﻞ، ﮐﺎﺭﯼﺗﺮﯾﻦ