صبح عشق آمد و این دل به تمنای تو باد

صبح عشق آمد و این دل به تمنای تو باد
سرنگون ظلمت شب شد که چه سودای تو باد

شد پران پرده شب، آمده چون صبح وصال
صبح عشق آمد و شادان رهِ و جویای تو باد

صبح عشق آمد و شوقی شده بر قامت جان
تا که ریزد غم دل، بین که چه خوش جای تو باد

بگسل آن بند سیاهی که به جان داری و دل
همچنان آینه باید تن و سیمای تو باد

جان و دل هست قشنگ، از رخ دنیای وجود
پر ز نور آن دل شب‌ها، دل زیبای تو باد..