«نمیتوانم جلوی لبخند خودم را بگیرم ، گاهی خندهی بیدلیل بیخ گلویم را میگیرد. آخرش هیچکس نفهمید که ناخوشیِ من چیست! همه گول خوردند...» - صادق هدایت