در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه چینی وجود داشت. آنها که

در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه‌چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خر.من و مزرعه‌ای نداشتند، پشت سر دِروگرها راه می‌رفتند و خوشه‌های جامانده را از زمین بر میداشتند و گاها صاحب مزرعه به دروگران دستور می‌داد که شلخته درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه‌چین‌ها بیاید.

حافظ نيز در شعرى چنين می‌فرماید:

ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشه‌چینی

دست‌فروشان «خوشه چین» های روزگار ما هستند، آنهايى که در هوای سرد و گرم، بارانی و برفی چشم دارند به اینکه از جیب ما «اسکناسی» بیرون بیاید و چیزی از بساط مختصرشان بخریم. گاهی لازم است شلخته درو کنیم و شلخته خرج کنیم.