آفتابِ عالم آرا آفتابی می کند

آفتابِ عالم آرا آفتابی می‌کند
با #اشعه رنگِ دلها را شهابی می‌کند

این چه دریائیست اعجازی حسابی می‌کند
چشم هر بیننده‌اش را نقره آبی می‌کند

خود دل است این، دلبر است این، رهنما و #رهبر است
این #رسول حق #محمّد، حضرتِ #پیغمبر است

#کوه_نور و صخره‌هایش خم شده در سجده‌اش
آشنا #غار_حرا با نغمه‌‌ی هر سجده‌اش

بوته‌های این بیابان گوئیا در سجده‌اش
می‌کند هم خاک و باد و آب و آذر سجده‌اش

کیست این #جبریل دارد می به جامش می‌دهد
هم #خدا، هم #مکه، هم هستی، سلامش می‌دهد

نقش پیشانی او تک بیتی از دنیا غزل
رنگ چشمانش زند طعنه به شهد و بر عسل

ابروانش فارغ از هر گونه امثال و مثل
بر لبش طراحیِ حی علی خیر العمل

کینه‌های مانده در دل با اخوت ختم شد
تا که با دست #محمّد این #نبوّت ختم شد

#عید #مبعث آمد و دیده چراغانی شده
دیو جهل و نا امیدی سخت زندانی شده

عرش بنشسته به فرش و فصل مهمانی شده
روح ما با ذکر #احمد روحِ روحانی شده

لحظه‌ی پرواز آمد بال‌ها را باز کن
شادیِ #بعثت بدین پرپر زدن آغاز کن

#عید_مبعث مبارک