إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا

إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا »؛ یعنی: « آنگاه كه جوانان به سوى غار پناه جستند و گفتند: پروردگار ما! از جانب خود به ما رحمتى بخش و كار ما را براى ما به سامان رسان.». آیه ی 10/سوره ۱۸: الكهف - جزء ۱۵.
ای
#ترویج_فرهنگ_کتابخوانی
#یک_جرعه_کتاب گوارا
#معرفی_کتاب
#کتب_علمی_مفید
#ترویج_فرهنگ_کتاب درمانی