من یه دختر ام. دختری که تمام عمرشو توی محدودیت سر کرده. د

من یه دختر ام. دختری که تمام عمرشو توی محدودیت سر کرده. دختری که تمام آرزوهاش تمام هدفاش توی خط قرمز بوده. کسی که اون اولا فکر مکرد باید تموم آرزوهاشو با خودش به گور ببره. کسی که از نا امیدم نا امید تر بود. تا اینکه به خودم اومدم. از جا بلند شدم. گستاخی کردمو برای نزدیک شدن به هدفم پامو توی خط قرمز گذاشتم. با این کارم خودمم توی خط قرمز رفتم. میدونی 3 سال تموم هر روز خوندنو تمرین کردن طوری که هیچکی نفهمه چه طعمی داره؟؟ بدون هیچ امکاناتی هر روز خوندم. رقصیدم. فقط به خاطر اینکه به هدفی که دارم برسمو به اطرافیانم ثابت کنم اینا خیال بافی نبود. تفکرات بچگانه نبود. هدفی بود که برای رسیدن بهش ساخته شدم. تا وقتی بهش نرسم دس از سرش بر نمیدارم. اره دارم سختی میکشم رنج میکشم. واسه یه نفر که تمام زندگیمه واسه یه نفر که هر چی دارم ازون دارم. تمام هدفام امیدم. ازون دارم. همه این شرایط سخت بر میگرده به مملکتم. مملکتی که توش شنیده شدن صدای زنا حرامه... توش خواننده شدن خانوما غدغن ِ.
بالاخره روزی میرسه که این مملکت آزادیو به دست بیاره.
تو کشوری که میخوان به زور آدما رو ببرن بهشت هیچی پیش نمیره هیچی. میخوای نهی از منکر کنی باش بکن. یه بار دو بار سه بار. از بعد ازین به خدا بگو خدایا من وظیفمو انجام دادم دیگه دس بردار. به امید اون روی که روشن فکری بشه اساس جامعمون. در حال حاضر فکرامون همه توی قفسه. لطفا آزادش کنید....