فرقی ندارد وسط تابستان باشی یا وسط برف و بوران زمستان

فرقی ندارد وسط تابستان باشی یا وسط برف و بورانِ زمستان...
گاهی اوقات خورشید از زندگیِ آدم میرود...
سرتاسر وجودت میشود یخبندان...
نه حوصله داری موهای درهم ریخته ات راحالت بدهی، نه ناخن هایت را لاک و سوهان بکشی،
نه از حبس بودن در اتاقت لذت میبری،
نه میتوانی مثلِ ایامِ قدیم نقلِ مجلس باشی و بگی و بخندی و بخندانی،
نه میتوانی تنها بمانی...
نه میتوانی اعتماد از دست رفته ات را برگردانی و ترس دوباره تنها شدن را از سرت بیرون کنی...
نه از بی اعصاب بودنت شادی، نه میتوانی بیش از این صبوری کنی...
خلاصه که قد و بالایت میشود بی حوصلگیِ مطلق. دراین مواقع معجزه لازم میشوی...
معجزه ای شبیه به برگشتنِ اویت.