تغییر خطوط قرمز در رابطه

تبدیل خطوط قرمز، به خطوط نارنجی یا سبز ، الزاماً خود به‌مثابه عبور از یک خطّ قرمز مبنایی نیست ولی اگر خطوط قرمزی، بدون طی روند منطقی، عقلانی و اقناعی وارد مرحله‌ی «رقیق شدن» بشوند، دیر یا زود آن خطوط قرمز، به صورت کش‌سان یا فنری، به حالت اوّلیّه باز می‌گردند آن هم به صورتی متصلّب‌تر و سازش‌ناپذیرتر؛
مثلاً در همه‌ی روابط سالم، خطوط قرمزی وجود دارد مرتبط با کم و کیف مراودات زوج با جنس مخالف که اگر بنا باشد این قواعد و باید و نبایدهای طرفینی، برای آن زن و مرد، کم‌رنگ‌تر یا پررنگ‌تر و رقیق‌تر یا غلیظ‌تر شوند، حتماً باید این مهم، از مسیر اقناع ذهنی و قلبی و به صورت قطعی ودقیق، تحقّق پذیرد وگرنه صرفاً یک توافق سست، سطحی و غیر مؤثّر حاصل می‌شود که دیر یا زود، یک‌طرفه یا دوسویه، به سرانجام فسخ می‌رسد.

اگر مفاهمه و نزدیک شدن جهان دو فرد، در آن موارد محلّ بحث، به دست نیاید، ایستادن طرف یا طرفین، روی خطوط قرمزشان، بسیار مفیدتر و خوش‌عاقبت‌تر خواهد بود تا صلحی موقّت،تظاهر به تفاهم و مدارای بیهوده؛
رواداری سازنده در رابطه، به معنای صبوری قابل تحمّل دوطرفه‌ی دلسوزانه است، نه مدارای نامحدود همیشگی، نه استهلاک و اصطحکاکی دائمی و نه سعه‌ی صدری یک‌سویه!

#ارتباطات_میان‌فردی #سواد_رابطه #سواد_عاطفی