کاش میشد تمام آدمهای غمگین و تنهای جهان را در آغوش کشی

کاش می‌شد تمامِ آدم‌های غمگین و تنهای جهان را در آغوش کشید، برایشان چای ریخت، کنارشان نشست و با چند کلامِ ساده، به لحظات‌شان رنگِ آرامش پاشید و حالشان را خوب کرد.
کاش می‌شد این را قاطعانه و آرام در گوشِ تمامِ آدم‌ها گفت که غم و اندوه، رفتنی است و روزهای خوب در راه‌اند، که حالِ همه‌‌مان خوب خواهد شد... .
.
.
نرگس_صرافیان_طوفان

.