بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم :
اما، این تولا و تبرا، فیزیکی نیست که مانند رفتن از تهران یا اصفهان، یا تبریز و به سوی کربلا یا مشهد مقدس باشد؛ بلکه رفتنی عقلی و شناختی و نیز قلبی میباشد. این پرواز روح است، نه بدن. یعنی حرکتی مبتنی بر ایمان، محبت، مودت، نیّت و خلوص در مسیر رشد و کمال.
پس، در زیارت عاشورا، به امام حسین علیه السلام، اظهار مینمایی که من میدانم که این دور شدن، پشت کردن به یک شخص معین و یا چند نفری که در مقابل شما صف کشیدهاند، محدود نمیگردد، لذا باید از تمامی طرفداران، پیروان و دوستان آنها نیز دوری بجویم؛ لذا میگویی: وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیاَّئِهِم.
در تقرب = نزدیک شدن نیز همینطور است. سیدالشهداء علیه السلام، یک شخص تنها در صحنه کربلا و روز عاشورا نیستند، بلکه نه تنها خود چون حضرت ابراهیم علیه السلام، یک امّت هستند، بلکه مصداق جریان ولایت الله میباشند که از خداوند سبحان که ولیّ مؤمنان است، در وجود مبارک رسول او، امیر المؤمنین و حضرت فاطمه زهراء و امام حسن صلوات الله علیهم اجمعین جریان یافته که اکنون به ایشان رسیده است، لذا میگویی: یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّی اَتَقَرَّبُ اِلی اللَّهِ وَ اِلی رَسُولِهِ وَ اِلی امیرِالْمُؤْمِنینَ وَ اِلی فاطِمَةَ وَ اِلَی الْحَسَنِ وَ اِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ، یعنی با پذیرش ولایت شما، این حرکت را به قصد این نزدیک شدن، به خداوند سبحان که مستلزم نزدیک شدن به پیامبر و اهل بیت ایشان علیهم السلام میباشد آغاز مینمایم.
سید الشهداء، امام حسین علیه السلام، امام و رهبر یک حرکت و نهضت توحیدی میباشند که برای همیشه در طول تاریخ جریان داشته، دارد و خواهد داشت، پس ایشان نیز طرفداران، پیروان و دوستانی دارند که بدون نزدیکی تولای آنان، نزدیک شدن به ایشان و مقصد ایشان، ممکن نیست. لذا میگویی: وَ اَتَقَرَّبُ اِلَی اللَّهِ ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَ مُوالاةِ وَلِیِّکُمْ، یعنی با پذیرش ولایتِ دوستی و سر پرستی شما و نیز پذیرش ولایتِ دوستان شما، به سوی الله و سپس شما در راستای قرب الی الله، گام برمی دارم.(پایان)
قسمت دوم :
اما، این تولا و تبرا، فیزیکی نیست که مانند رفتن از تهران یا اصفهان، یا تبریز و به سوی کربلا یا مشهد مقدس باشد؛ بلکه رفتنی عقلی و شناختی و نیز قلبی میباشد. این پرواز روح است، نه بدن. یعنی حرکتی مبتنی بر ایمان، محبت، مودت، نیّت و خلوص در مسیر رشد و کمال.
پس، در زیارت عاشورا، به امام حسین علیه السلام، اظهار مینمایی که من میدانم که این دور شدن، پشت کردن به یک شخص معین و یا چند نفری که در مقابل شما صف کشیدهاند، محدود نمیگردد، لذا باید از تمامی طرفداران، پیروان و دوستان آنها نیز دوری بجویم؛ لذا میگویی: وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیاَّئِهِم.
در تقرب = نزدیک شدن نیز همینطور است. سیدالشهداء علیه السلام، یک شخص تنها در صحنه کربلا و روز عاشورا نیستند، بلکه نه تنها خود چون حضرت ابراهیم علیه السلام، یک امّت هستند، بلکه مصداق جریان ولایت الله میباشند که از خداوند سبحان که ولیّ مؤمنان است، در وجود مبارک رسول او، امیر المؤمنین و حضرت فاطمه زهراء و امام حسن صلوات الله علیهم اجمعین جریان یافته که اکنون به ایشان رسیده است، لذا میگویی: یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّی اَتَقَرَّبُ اِلی اللَّهِ وَ اِلی رَسُولِهِ وَ اِلی امیرِالْمُؤْمِنینَ وَ اِلی فاطِمَةَ وَ اِلَی الْحَسَنِ وَ اِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ، یعنی با پذیرش ولایت شما، این حرکت را به قصد این نزدیک شدن، به خداوند سبحان که مستلزم نزدیک شدن به پیامبر و اهل بیت ایشان علیهم السلام میباشد آغاز مینمایم.
سید الشهداء، امام حسین علیه السلام، امام و رهبر یک حرکت و نهضت توحیدی میباشند که برای همیشه در طول تاریخ جریان داشته، دارد و خواهد داشت، پس ایشان نیز طرفداران، پیروان و دوستانی دارند که بدون نزدیکی تولای آنان، نزدیک شدن به ایشان و مقصد ایشان، ممکن نیست. لذا میگویی: وَ اَتَقَرَّبُ اِلَی اللَّهِ ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَ مُوالاةِ وَلِیِّکُمْ، یعنی با پذیرش ولایتِ دوستی و سر پرستی شما و نیز پذیرش ولایتِ دوستان شما، به سوی الله و سپس شما در راستای قرب الی الله، گام برمی دارم.(پایان)
۶۸۳
۰۴ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.