بگذار حر شوم

بگذار حر شوم...

این روزها که می‌گذرد، غرق حسرتم
مثل قنوت‌های بدون اجابتم!

بسته‌ست چشم‌های مرا غفلت گناه
تو حاضری! منم که گرفتار غیبتم!


یک گام هم به سوی شما بر نداشتم
صد مرحبا به این همه عرض ارادتم!

هر روز عصر، پرسه زدن در «ولیِّ عصر»*...
«والعصر» لحظه لحظه فقط در خسارتم

خالی‌ست دست من، به چه رویی بخوانمت؟
دل خوش کنم به چه؟ به گناهم؟ به طاعتم؟

من هر چه دارم از تو، از این دوستیِ توست
خیری ندیده‌ای تو ولی از رفاقتم

بگذر ز رو سیاهی من، أیها العزیز!
حالا که سویت آمده‌ام غرق حاجتم

بگذار با نگاه تو مانند حُرّ شوم
با گوشه‌چشم خود بِرَهان از اسارتم

آن روز می‌رسد که فدایی تو شوم؟
من بی‌قرار لحظۀ ناب شهادتم

* نام خیابانی طولانی و بلند در تهران.

یوسف رحیمی

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #السلام_علیک_یا_اباصالح_المهدی