بعضی آدم ها آن قدر خوشبخت اند که «به طور طبیعی» مهربانند.

بعضی آدم‌ها آن‌قدر خوشبخت‌اند که «به طور طبیعی» مهربانند.
هیچ تلاشی نمی‌کنند که مهربان باشند؛ مهربانی مثل چشمه از لابلای کلمات، نگاه و حالات‌ تن‌شان می‌جوشد. دوستی با این آدم‌ها کیمیای سعادت است و دوست داشتن‌شان تنها کاری‌ست که از اطرافیان‌شان برمی‌آید.
نمی‌شود دوست‌شان نداشت...