حتی پس از سالها گذاشتن و رفتن

باز ذهنت درگیر کوچه هایست که اولین سالهای عمرت را در آنجا گذراندی.فراموش نمی شود بوی نم و خاکی که از آب پاشی پیرمرد ،جلوی دکّان کاهگلی اش بلند میشد
ولبخندی که اول صبح با دادن سکه ای برای خریدن ادامس به تو می زد..