اینجا پسری هست شب هایش پر از بغض است

اینجـا پســـری هَست ڪہ شَــب هایَش پـُر از بـــُغض اسـت !پــُر از دَرد !
پـُر از سُـــــوال !دیگـَر خَستـــــہ شُده ام از اینڪــہ بـَراے توصیف مــــَن بِگوینـد :چِقَدر خوب آدَم ها را آرام میـکنــے !چِقـَدر خوب از پَس خودَت بــَر مــےآیـے !مُتـِنَفـــــِرم از ایـنڪہ لَبخَند بِزنَم و بِگـویـــــَم :هَمہ چیـز خوب است ! اینـــــجا پســــری هَست ڪہ بَعد از شِنیدَن هَر دَردے دَر خـَلوت خـــودَش ، زانـــــو میـــــزند !
شــــوڪّـہ میشَود !اشــــڪ میریزَد !و اتّفاقـــــا بیشتَـــــر از بَقیہ دَردَش مے آیـَد !دِلـــــَم مـــــےخواهَد آدم ها حَواسِـشان باشَد ...مــــــن هَم آدَمم !
مِثل خودِشـــــــان ...