ادامه پارت ۱
ادامه پارت ۱
در همین حال، شوگا که قبلاً یه ترانه سرای حرفه ای بود ، تو بیگهیت به شخص خاصی علاقه مند شد.
یونگی : من همیشه ترانه سرایی بنگ شی هیوک رو دوست داشتم. آهنگ تی ارا "مثل اولین بار" رو خیلی دوست داشتم و فهمیدم که بنگ اون آهنگ رو نوشته. تو اون زمان بنگشی هیوک ، تو تلویزیون یا هیچ چیز دیگهای حضور نداشت ، اما قبلاً به عنوان یه ترانه سرا در بین افراد آشنا مشهور بود.
برای نوجوونایی که دانش محدودی از صنعت سرگرمی دارن ، اعتماد به یه شرکت توصیه شده توسط one’s dance hagwon یا شرکت تو آزمون آزمایشی ، چون ترانه سرای مورد علاقه اونجا کار میکرد بهترین اقدام بود. حتی قبل از موفقیت باورنکردنی بیتیاس امروزی ، بیگهیت تو سال ۲۰۱۰ یه شرکت مورد احترام بود.
گروههای ایدل نیاز به تسلط همزمان بر آواز و رقص روی استیج رو دارن و تمام اینا باید بهشون آموزش داده بشه. که به این معنیه که فضای تمرین کافی برای آموزش آواز و رقص برای تعداد زیادی از کارآموزا نیازه.
برای کسایی مثل شوگا و جیهوپ که از خونه دور شدن ، و همچنین برای کسایی که پتانسیل بالایی از خودشون نشون میدن ، باید اتاق و تخت فراهم بشه. برای آماده کردن یه گروه برای اولین کار ، نه تنها به دفتر خود شرکت ، بلکه به فضاهای زیادی برای همه چی نیازه. به همین دلیل بود که جیهوپ از چیزی که تو اون شب کریسمس دید ، زمانی که برای اولین بار وارد خوابگاه شد ، شگفت زده شد. بیگهیت یه شرکت بزرگ تو صنعت سرگرمی بود ، شرکتی که هنرمند نوپایی مثل جیهوپ میتونست برای پرورش استعداد خودش بهش اعتماد کنه
اما از برخی جهات ، این شرکت احتمالاً به یه نوع استارتآپ نزدیکتر بود ، با دفاتر اداری و استودیوهای ضبط تو محلههای تنگ تو طبقه دوم.
بنگ شی هیوک از یکی از اون اتاق های کوچک برای کارهای هنری و اداری خودش از جمله جلسات استفاده کرد. اونقدر کوچک بود که جای سه نفر بیشتر نبود و نفر سوم باید روی زمین مینشست. بنگ به جای اینکه همه کارآموزا رو به یه ساختمون بیاره ، فضای تمرین و محل اقامت تو اطراف ساختمون چئونگگو اجاره کرد
این فضاها ، مثل دفاترشون ، فقط برای ابتدایی ترین کارهاشون کافی بود ، اما در مقایسه با "the big three" اونا ممکنه چیزی نداشته باشن
در همین حال، شوگا که قبلاً یه ترانه سرای حرفه ای بود ، تو بیگهیت به شخص خاصی علاقه مند شد.
یونگی : من همیشه ترانه سرایی بنگ شی هیوک رو دوست داشتم. آهنگ تی ارا "مثل اولین بار" رو خیلی دوست داشتم و فهمیدم که بنگ اون آهنگ رو نوشته. تو اون زمان بنگشی هیوک ، تو تلویزیون یا هیچ چیز دیگهای حضور نداشت ، اما قبلاً به عنوان یه ترانه سرا در بین افراد آشنا مشهور بود.
برای نوجوونایی که دانش محدودی از صنعت سرگرمی دارن ، اعتماد به یه شرکت توصیه شده توسط one’s dance hagwon یا شرکت تو آزمون آزمایشی ، چون ترانه سرای مورد علاقه اونجا کار میکرد بهترین اقدام بود. حتی قبل از موفقیت باورنکردنی بیتیاس امروزی ، بیگهیت تو سال ۲۰۱۰ یه شرکت مورد احترام بود.
گروههای ایدل نیاز به تسلط همزمان بر آواز و رقص روی استیج رو دارن و تمام اینا باید بهشون آموزش داده بشه. که به این معنیه که فضای تمرین کافی برای آموزش آواز و رقص برای تعداد زیادی از کارآموزا نیازه.
برای کسایی مثل شوگا و جیهوپ که از خونه دور شدن ، و همچنین برای کسایی که پتانسیل بالایی از خودشون نشون میدن ، باید اتاق و تخت فراهم بشه. برای آماده کردن یه گروه برای اولین کار ، نه تنها به دفتر خود شرکت ، بلکه به فضاهای زیادی برای همه چی نیازه. به همین دلیل بود که جیهوپ از چیزی که تو اون شب کریسمس دید ، زمانی که برای اولین بار وارد خوابگاه شد ، شگفت زده شد. بیگهیت یه شرکت بزرگ تو صنعت سرگرمی بود ، شرکتی که هنرمند نوپایی مثل جیهوپ میتونست برای پرورش استعداد خودش بهش اعتماد کنه
اما از برخی جهات ، این شرکت احتمالاً به یه نوع استارتآپ نزدیکتر بود ، با دفاتر اداری و استودیوهای ضبط تو محلههای تنگ تو طبقه دوم.
بنگ شی هیوک از یکی از اون اتاق های کوچک برای کارهای هنری و اداری خودش از جمله جلسات استفاده کرد. اونقدر کوچک بود که جای سه نفر بیشتر نبود و نفر سوم باید روی زمین مینشست. بنگ به جای اینکه همه کارآموزا رو به یه ساختمون بیاره ، فضای تمرین و محل اقامت تو اطراف ساختمون چئونگگو اجاره کرد
این فضاها ، مثل دفاترشون ، فقط برای ابتدایی ترین کارهاشون کافی بود ، اما در مقایسه با "the big three" اونا ممکنه چیزی نداشته باشن
۲.۹k
۲۵ تیر ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.