.

.
زن که باشی
تمامت میشود چشمانت
با او حرف میزنی
بغض میکنی
اشک میریزی
دلبری میکنی
و دیگر دنیا همان دنیا نمیشود
چشمانت صبح ها طلوع میکنند و
 شب ها غروب
چمن ها بر بامش خانه میکنند
ماه در آسمان زلالش می تابد و
گل‌ها در حیطه احساسش شکوفا میشوند