گفت که

گفتے که:

چو خورشید، زنم سوی تو پر

چون ماه، شبی می کشم از پنجره سر!

اندوه! که خورشید شدی

تنگ غروب!

افسوس!

که مهتاب شدی

وقت سحر.
#فریدون_مشیری