بـه دسـتهایت دقـت کــرده ام،

بـه دسـتهایت دقـت کــرده ام،
آن دو درخـت پر ســایه
کـه بر هـر شــاخه شـان
بنـد بنـد زندگے روییـده ...
مـن در معصـومـیت دستهـایت،

کـه از آب و خــاکـــ پاکــترند،

آنگــونه آرامـم کـه ماهے در مرکـزیت اقیانـوس ...

کــه پـرنده در اوج پـرواز ...

کـه آدمیـزاد در رحـم مـــادر .. !



(سیدمحــمد مرکـــبیان)