صدای باد را که میشنوم صدای زمزمه آن روزت میان درختان سرو

صدای باد را که میشنوم صدای زمزمه آن روزت میان درختان سرو در گوشم میپیچد:
“باد خوب است.
تو باشی. من باشم. و باد بوزد. از کنار تو رد شود و مرا با خودش به بوی تو ببرد.
گره روسری ات را کمی شل کن. بگذار این تندباد بیشتر در میان موهایت بدود”
و تصویر پریشانی ما آن روز برای همیشه در خاطرهِ ساحل آن رودخانه ی خشک حک شد.
آینه ی پشت پلکهایت شاهد است که چقدر طوفان به ما می‌آید.
اسفند فصل قدم زدن است.
#میم
#کانال #ادبی #هنری #۳۰سالگی
http://telegram.me/joinchat/AcYJvjyyF46UR3HekKl-eg
دیدگاه ها (۳)

تنها شدن را دوست دارم. غار داری؟جایی برای خلوت بسیار داری؟مح...

#سفر همیشه به مقصدی استمقصد گاهی شهری است، کشوری، قاره ای، ح...

میدانم. هنوز هم قدر ات را نمیدانم. بعد از این همه سال بزرگ ش...

بانوی نور، مادر آیینه ها ! سلامروشن ترین تبسم نور خدا ! سلام...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط