شکرک مربی شور! قندیل مربای بدون هاش شور
بگوش3آرا عُقودُ شرابـــــ نوشُـعِـیـشــِــ نهانـــ چیستــــ شوریٰٓ؟ کارِ بیبنیاد و بنیانهٔ شُورِ مربّیراقیامی میکنُشورآور به قِیّ هرغِیرّماکزدیـم برصَفِــ رّنــدان نــَفــّـسِ زنــدان مُردِگانُ شدیم فرزندمَردِ گٰٓــنُ※ گُفتیم با تَیَمّـُـم فِرّهَــــرّ تابُّشُــکُّــشُــکـرکُفتیم سُِفتــِهَّـــرّ چــ بــادا باد ã ••• هِیــ باریـــ کَلّ ãگــِــهـرِ زگهوار دید دلّ بُگشای برمزّه گِـرِهِــ فامّ وَزّ شُعْلِ سه پهر یاد کن به گِــلِـح هَر گـاوّ تيكّ گِــره که قیام هیچ مهندسّ اینچنین پُر چین به کلاه اَبلَه n• شَرَرّ نَ گُشادُ ننهاد•••قَدر جرعه E زمزم انقلابِ زمانه ونــوشّ بر برحَيَطّ ای سَره لَ حِد عَجبّـمَدار این مَزّه تَـرازِ مَدارِ مِداد مَزمَزه را کِچرخ اَفّ لَحِ حَیَتّ چطــور
ز این فَسانه اَلف اَلف داردش بر بر یادِ یَدّ •••و یُــد دrّ ã
دریا قَدَحَ به شرطِ ادب گیر زانکِ... کِـ... ـتَـرّ کیبــــُ فيه قــیمتش نه پــِــی بُرَدّ خیس و خُشکه اندوه في یِ جـیـبـرا
کِـــثَـــدّ●●/•ر کاسهٔ سِرّ جمشید و بهـمنــسّــــُْْــقُـــبـآٰد فیح راه
زِکّی ن وَدنَوردسِیلِـــئـــیکُن مَــــکـّــرِ نَ بَرد یَخّتیعْ
کِمَگَر آگهــــســـت غیر هوکه کاوّســـ و كـی يانُ کیهانّباکِ کِــیّـکُــجــای یُ رفتندُبــــاچیچی؟•••که واقـــفــــســــت که چـــون رفت تخـــته جــَــمّبَر آٰٓبـــــ جزّدر سفینةنَب وَد به وود تب موری دِگَرّ ای گَبر و جَبرخواه جَبراسازّ Cگوشا گوشه ات پیدابسی
ز حسرتِ رَهِ نوشــــین هَــــنُــــــزّ میبویم گَــــردِ عُْباره تَــــمــــوز اُزّگَلّ گالِ بِ گَله انگار خد رفته پای کوره تَن اورّکه لاله مِیدَمد از خونِ دیدهٔ فرهاد دوده ها هُـنروارّ هـــنـــــوم وَیــّــسـَـــهــآبـــ.وای سا اَبّ دوشَّهاب مگرکه لاله بِدانِست بیوفاییِ ماهِ آلِ لالِ؟بحر عمق دَهر چآه!آره ها..؟!
که تا بِزادُ بِشُدّ حَلق جامِمِی ز کفّ نَنهاد دَلِ هآد زیرکُّم داقُ نَ نِ هات باهاء بی هیهاته ذلّت زِرت شو خود مذلّت بز به هر علّت بيچشّ غُرّه باز باز كن خود برقه نقاب ءَنِ سات هربرغ ساعة
اِیّ خِـــرّ بیا بیا که زمانی ز خَمرُمِیخَرابُخوابشویمُ لایعقلّ ولا مَدّ هوشّـــ مگر رسیم به گنجی درین مقصودِ خِرآبــــآبــــآد•••
اَرکان نمیدهند اِجازتّ مرا به سِیرُِ سفر! حتـّٰـی نـــسیمِ بادِ مُصَـــلّا و آبِ رُکــــنــــآبــــاد و عادل اُوّ بُــــرد
اینچُنین سانتُّ اینچ قَدِ قَدح مَگیر جز به حقّهمچُ حافظّ مگر به نالهٔ چنگ باهوش خدایشّ که سه حرفست و خدا باخوده یک لخطه به نُقطِ
که بستــــهابریــــشــــم بازجادّه و هنوز هم شَفیره ها تشنه بر تَشّـــِــٰٓـاٰ ٰٓب
※:(گان = ③لاح،اَسـلَحه)
ز این فَسانه اَلف اَلف داردش بر بر یادِ یَدّ •••و یُــد دrّ ã
دریا قَدَحَ به شرطِ ادب گیر زانکِ... کِـ... ـتَـرّ کیبــــُ فيه قــیمتش نه پــِــی بُرَدّ خیس و خُشکه اندوه في یِ جـیـبـرا
کِـــثَـــدّ●●/•ر کاسهٔ سِرّ جمشید و بهـمنــسّــــُْْــقُـــبـآٰد فیح راه
زِکّی ن وَدنَوردسِیلِـــئـــیکُن مَــــکـّــرِ نَ بَرد یَخّتیعْ
کِمَگَر آگهــــســـت غیر هوکه کاوّســـ و كـی يانُ کیهانّباکِ کِــیّـکُــجــای یُ رفتندُبــــاچیچی؟•••که واقـــفــــســــت که چـــون رفت تخـــته جــَــمّبَر آٰٓبـــــ جزّدر سفینةنَب وَد به وود تب موری دِگَرّ ای گَبر و جَبرخواه جَبراسازّ Cگوشا گوشه ات پیدابسی
ز حسرتِ رَهِ نوشــــین هَــــنُــــــزّ میبویم گَــــردِ عُْباره تَــــمــــوز اُزّگَلّ گالِ بِ گَله انگار خد رفته پای کوره تَن اورّکه لاله مِیدَمد از خونِ دیدهٔ فرهاد دوده ها هُـنروارّ هـــنـــــوم وَیــّــسـَـــهــآبـــ.وای سا اَبّ دوشَّهاب مگرکه لاله بِدانِست بیوفاییِ ماهِ آلِ لالِ؟بحر عمق دَهر چآه!آره ها..؟!
که تا بِزادُ بِشُدّ حَلق جامِمِی ز کفّ نَنهاد دَلِ هآد زیرکُّم داقُ نَ نِ هات باهاء بی هیهاته ذلّت زِرت شو خود مذلّت بز به هر علّت بيچشّ غُرّه باز باز كن خود برقه نقاب ءَنِ سات هربرغ ساعة
اِیّ خِـــرّ بیا بیا که زمانی ز خَمرُمِیخَرابُخوابشویمُ لایعقلّ ولا مَدّ هوشّـــ مگر رسیم به گنجی درین مقصودِ خِرآبــــآبــــآد•••
اَرکان نمیدهند اِجازتّ مرا به سِیرُِ سفر! حتـّٰـی نـــسیمِ بادِ مُصَـــلّا و آبِ رُکــــنــــآبــــاد و عادل اُوّ بُــــرد
اینچُنین سانتُّ اینچ قَدِ قَدح مَگیر جز به حقّهمچُ حافظّ مگر به نالهٔ چنگ باهوش خدایشّ که سه حرفست و خدا باخوده یک لخطه به نُقطِ
که بستــــهابریــــشــــم بازجادّه و هنوز هم شَفیره ها تشنه بر تَشّـــِــٰٓـاٰ ٰٓب
※:(گان = ③لاح،اَسـلَحه)
- ۸۵۳
- ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط