دلم گرفته هوای بهار کرده دلم

دلم گرفته هوای بهـــــــار کرده دلم
هوای گریه ی بی اختیار کرده دلم

رها کن از لب بام آن دو بافه گیسو را
هوای یک شب دنبــــــاله دار کرده دلم

بیــــا بیـــــــا که برای سرودن بیتی
هزار واژه ی خونین قطار کرده دلم

به هر تپش که نفس تازه می کند باری
مرا به زیســتن امــــیّدوار کرده دلـم

کنون که آخر پیری نمانده دندانی
غزال خوش خط و خالی شکار کرده دلم

بخند ای لب خونین لب ترک خورده
دلم شکسته!

هوای انار کرده دلم .



سعید بیابانکی