پاییز فصل قدم زدنه. تموم اِلِمان های

پاییز فصل قدم زدنه. تموم اِلِمان‌های
یک قدم زدن دلچسب رو با خودش داره.
هوا نه‌اُونقدر گرمه‌که‌آدم‌با دو دقیقه‌قدم‌زدن
زیر آفتاب ذوب شه، نه اونقدر سرده که
از شدت‌سرما و لرزش‌نتونه‌قدم‌از قدم‌برداره
و قندیل ببنده.
هوا یکجور خوشگلی اَبر میشه
و بوی خاک و بارون میپیچه توی
منافذ تَنَفسیت و می‌برَدِت تو آسمون.
پاییز فصل قدم زدنه.
یک نفره و دو نفره هم نداره.
شاید بعضی‌ها هنوز یار نداشته باشن،
اما دل که دارن.اگه دو نفره نیستی،
تنهایی قدم بزن، سه نفره قدم بزن،
اصلا نفر دوم میتونه دوستت باشه.
ولی هرطور که شده، حتما قدم بزن.
زرد و نارنجی برگ‌هارو نگاه کن.
بذار صدای خش خش‌شون بره توی گوشِت.
بذار بادی که میوَزه بخوره به صورتت.
صورتت‌رو نوازش کنه.گونه تو ببوسه.
الکی که نیست!
آدم سه تا فصل انتظار میکشه تا پاییز بیاد.
اون وقت بازم به بهونه دو نفره نبودن،
قدم نزنه؟ واسه یک بارم که شده این پاییز
با صفاترین خیابون شهرت‌رو قدم بزن.
چه سه نفری با رفقا،چه دو نفری با یارت،
چه یک نفری با خودت..
آنا جمشیدی 💛🌿