حکمت نهجالبلاغه

حکمت ۸  نهج‌البلاغه
متن عربی:
وَ قَالَ (علیه السلام):
"اعْجَبُوا لِهَذَا الْإِنْسَانِ؛ يَنْظُرُ بِشَحْمٍ، وَيَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ، وَيَسْمَعُ بِعَظْمٍ، وَيَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ."
ترجمه:
درود خدا براو فرمود:
از ویژگی های انسان در شگفتی مانید ، که
با پاره ای « پیٖ »  می نگرد ، و  با «گوشت »
سخن می گوید ، وبا «استخوان » میشنود
و از «شکافی »نفس می کشد !!!

شرح کوتاه:
حضرت علی (ع) با این بیان کوتاه و موجز، به ساختار عجیب و دقیق بدن انسان اشاره می‌کند. امام قصد دارد نشان دهد که چگونه از مواد به‌ظاهر ساده و بی‌ارزش، خداوند موجودی شگفت‌انگیز با توانایی‌های پیچیده و خارق‌العاده آفریده است:
"بِشَحْمٍ" (چربی) اشاره به چشم دارد؛ که از بافت چربی تشکیل شده ولی توان دیدن دارد.
"بِلَحْمٍ" (گوشت) اشاره به زبان است؛ عضوی گوشتی که انسان با آن سخن می‌گوید.
"بِعَظْمٍ" (استخوان) اشاره به گوش می‌کند؛ استخوانچه‌های ظریفی که در شنیدن نقش حیاتی دارند.
"مِنْ خَرْمٍ" (سوراخ) اشاره به بینی است؛ که از طریق آن تنفس می‌کنیم.
پیام:
این سخن دعوتی است به تفکر و تعمق در آفرینش انسان؛ تا انسان به عظمت خداوند، ضعف خویش و لزوم شکرگزاری پی ببرد.

#نهج_البلاغه_حکمت8
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_خرداد_404
#لجمن_04_3_605