بانوی من!

بانوی من!
دلم می خواست در عصر دیگر دوستت می داشتم!
در عصری مهربان تر و شاعرانه تر !
عصری که عطر کتاب , عطر یاس و عطر آزادی را بیشتر حس می کرد!
دلم می خواست تو را در عصر شمع دوست می داشتم!
در عصر هیزم و بادبزن های اسپانیای و نامه های نوشته شده با پر و پیراهن های تافته ی رنگارنگ!
نه در عصر دیسکو , ماشین های فراری و شلوار جین!
دلم می خواست تو را در عصر دیگری می دیدم!
عصری که در آن گنجشکان , پلیکان ها و پریان دریایی حاکم بودند!
عصری که از آن نقاشان بود, از آن موسیقی دان ها, عاشقان , شاعران , کودکان و دیوانگان !
دلم می خواست تو با من بودی در عصری که بر گل شعر بوریا و زن ستم نبود!
ولی افسوس!
ما دیر رسیدیم!
ما گل عشق را جستجو می کنیم, در عصری که با عشق بیگانه است!