به نام خدا

به نام خدا
تا از کسی کمی تعریف میکنی ، خودش رو‌گم میکنه...
مثل همین پاییز....
از بس نوشته اند پاییز فصل عاشقی ، باورش شده ....
حتماخودش را گم‌کرده ، که گاهی بسان تابستان و گاهی ادای زمستان بی خاصیت رو در میاره ...
درختها هم که انگار دیگر حال و حوصله ی رنگ عوض کردن را ندارند. باران هم که قربونش برم،مدتهاست با ما قهره...
یادش بخیر...
پاییز بود با برگهای زرد و نارنجی ریخته در خیابان و جاده ای رو به بی نهایت...
قدم زدن های پایا پای،
سرمست از بوی عطر بارون،
میشد دیوانه وار خندید و
درنگاه هایی عاشقانه حل شد...
afsane.
95/8/
1:-