من راهم را گم کردم،

من راهم را گم کردم،
من فراموش کردم نامت را بپرسم.
ضربانِ قلبِ نارسی در برابر جهان،
و اشکهایی که از آنِ پیروزیِ از دست رفته‌ام بودند.
اما تو اینجایی
تو همیشه اینجا بوده‌ای.
جهان، جهانِ فراموشی‌ست
و قلب، عاصیِ مسیرهاست.
تنها نامِ توست که به قلب یگانگی می‌بخشد،
و جهان بسوی جای خود خیز برمی‌دارد.
خوشبخت آن کسی‌ست
که در قلبِ مسافرش به انتظار می‌نشیند
تا بازگردد.

#لئوناردکوهن
برگردان: #سیدمحمد_مرکبیان
💥💥💥