گلدان شمعدانی و چشمان خیس زن

گلدان شمعدانی و چشمان خیس زن
اندوه‎های چیده‌شده در اتاق من

تو روی تکه‌ابر سفیدی نشسته‎ای
این باد دکمه‎های تو را کنده از بدن

هی مثل زخم می‎شکفی روی زندگیم
پاییزِ زعفرانیِ افتاده از دهن

پروانه‎ای که روی صدایم نشسته است
اصرار می‎کند به پریدن، به سوختن

آیا در شکسته‎ای که تو را برد برنگشت؟
با بوی زنجبیل و سکنگور و نسترن

بسیار خسته‎ام، که برایم کمی بخند
ای اتفاق تازۀ آمادۀ شدن

دلتنگی‎ام مسافر تنهای ریل‌هاست
تنهائی‌ام به وسعت یک گله کرگدن

من از حیاط حوض ندارد، دلم گرفت
از آسمان احمق بی‌ماه کاملاً

گنجشک شیشه‎ای لطفاً روی روسریت
اندوه قلب کوچک من را گره بزن


#جواد_گنجعلی

@dastkhatcafe