دنیای ما دنیای پوچ و پر هیاهوست

دنیای ما دنیای پوچ و پر هیاهوست
دنیای نیرنگ و فریب و سحر و جادوست

حس میکنم درگیر ِنوعی اضطرابم..
مانند ِترس از شیر،در چشمان ِآهوست

قتل ِشقایق گردن ِباران و باد است
اما همین باران دلیل ِرویش ِاوست

سردرگمی هایم چرا پایان ندارد
در ذهن ِمن دنیا چرا مانند ِتابوست

سَلّاخی رگهای گردن را که دیدی..
حالم دقیقا حال ِرگ،در زیر ِچاقوست

چیزی شبیه ِانقباض و انبساط است
چاقو به زیر ِگردن و رگ در تکاپوست

از روبرو،از پشت سر..خنجر کشیدند
فرقی ندارد دشمنت باشد و یا دوست

من خون ِتو،تو خون ِمن،او خون ِما را..
اینجا شبیه ِلانه ی زنبور و زالوست

روزی به بالا می برد،روزی به پایین..
دنیا شبیه ِکفه های یک ترازوست

هر کس که دست ِدیگران را می فشارد
از دید ِمن "انسان ترین" آدم فقط اوست