محبوبم !

محبوبم !
دنیا ویرانه ی کوچکی ست؛
ما یادگرفته ایم که گریستن !
بخشی از انسان است...
مثل درد؛
مثل زخم ها،
مثل تنهایی !
ما یادگرفته ایم؛ بگرییم ...
چرا که درد و تنهایی و زخم را
نمی توان پنهان کرد !
چرا که "دوستت دارم" را
نمی توان پنهان کرد
و قلب های سرخ حتی
از زیر پیراهن هایمان هم پیداست ... حالا تو ای رنج همیشگی
ای صلابت وصف ناپذیر
اندوه های پنهانی !
به من بگو
اگر دوستت نداشته باشم
چگونه زنده بمانم...؟
که آیا انسان بی درد را
می توان آدمی نامید؟
😕 🙄 💓 💓 💓 💓 💓 💓 💓 💓 💓 💓 💓 💓 💓 🍁 🍁 🍁 🍁